12.04 trafiłam na SOR a stamtąd na oddział szpitalny z powodu powikłań po zapaleniu ucha, w domu musiałam wtedy zostawić 6 tygodniowe niemowlę oraz starszego synka. Wyszłam ze szpitala po tygodniu z zaleceniem dalszego leczenia oraz kontroli 07.05 celem wykluczenia zabiegu operacyjnego. 28.04 na mszy o godz. 10.00 podczas spowiedzi, ksiądz zachęcił mnie do tego, żeby przyjść na 19.00 na krótką modlitwę..ponieważ mam 2 małych dzieci w tym jedno niemowlę, było mi trudno to zrobić ale ksiądz zachęcił mnie wtedy tym, że będzie to krótko…tego dnia a była to niedziela Miłosierdzia Bożego o godz. 18.00 rozpoczynał się Wieczór Chwały. Słyszałam wcześniej o tych mszach i wiedziałam, że odbywają się w naszej parafii, ale zawsze brakowało mi czasu żeby się na niego wybrać. Po przyjściu o 19.00 nie było modlitwy tylko przemówienia kolejnych osób ze wspólnoty, które mnie nie ciekawiły a wręcz czekałam kiedy się skończą bo chciałam uczestniczyć w modlitwie o której wspomniał ksiądz i wyjść do moich dzieci i męża (martwiłam się że będą zbyt długo sami), w między czasie wyszłam też do męża żeby mu powiedzieć, że to się przedłuża i zapytać, czy mogę zostać dłużej. Nie mogłam się wogóle skupić i byłam bliska, żeby wyjść z kościoła. Później nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa o uzdrowienie. W pewnym momencie usłyszałam, że jest tu osoba z chorym zatkanym uchem (miałam płyn w zatoce sutkowatej) i że teraz Jezus uzdrawia to ucho. Nie pamiętam dokładnie co poczułam, pamiętam tylko że padłam na kolana i płakałam, i że wiedziałam, że to o mnie. Badanie słuchu wykonane kilka dni później oraz kontrola 07.05 potwierdziły, że moje ucho jest zdrowe. Oprócz tego przez kilka kolejnych dni pozostałam jeszcze w stanie takiej łaski uświęcającej jakiej wcześniej nigdy nie czułam. Moja głowa była wolna od wszystkich lęków i zmartwień, czułam lekkość i nieograniczoną miłość. Chwała Panu!
